Bu fotoğraf Sudan'da 1994 yılında amerikalı fotoğrafçı kevin carter tarafından çekildi. kevin carter çekmiş olduğu bu fotoğraftan sonra ödül aldı. Emekleyerek BM yemek kampına gitmeye çalışan bir çocuk ve arkasında çocuğun ölmesini bekleyen bir akbaba. Ve tek amacı ilginç bulduğu bu sahneyi fotoğraflayarak herkese hüner sandığı şeyi göstermeye çalışan bir insan. Başardı da bu fotoğrafı çekerek oradan uzaklaştı, çocuğa ne olduğunu kimse bilmiyor! kevin carter dediğimiz fotoğrafçı ise 3 ay sonra depresyona girerek intihar ediyor. Kim bilir belki hissetmekte geç kaldığı vicdanına yenik düştü, belki de bizim her görüşümüzde içimizin parçalandığı bu kareyi o beyninden atamadı hiç. Sonucun hüsran olması da kaçınılmaz oldu böylece. İnsani değerler tüm başarı planlarının hayallerinin üzerinde olmalıdır kim ne derse desin ve önünüze sunulan sahte ödüllerin adı ne olursa olsun. 

------------------------------------------------------------------------------------

 Sana yüreğimi açmak isterdim, uçsuz bucaksız diyarlar gibi uçsuz bucaksız bir sevgi sunmak isterdim. Engellerimi yıkıp bir kerecikte olsa yanında olmak isterdim, minicik parmaklarına dokunmak, belki de çok az duyduğun sevgi söcüklerinden sıralamak isterdim. Seni tüm sevgimle içtenliğimle bağrıma basmak "ben buradayım yanındayım" demeyi ne çok isterdim.  Telaşlarımdan sıyrılarak yanında olmak, kendi beklentilerimi bir kenara bırakıp senin beklentilerine kulak vermek isterdim.

 Sahip olduklarımın farkına vararak sahip olamadıklarıma yanışımın ne büyük bir cehalet olduğunu anlamak isterdim seni görünce, gözlerinde kaybolup utancımdan kaçmadan, kendimi savunacak tüm kelimeleri sözlüğümden kaldırarak ellerinden tutmak isterdim. Ey Afrikalı, Pakistanlı, Sudan'lı, Çeçenistan'lı çocuk. Ve daha niceleriniz. Niceleriniz için bir kerecikte olsa oturup sizin için ve ve sizlere el uzatamayan, sizden uzak olmayı kar sayan kendim için ağlamayı ne çok isterdim.